Treść artykułu

Grupa ludzi przed pomnikiem: krzyż i dwa głazy

Poznajemy Patronów Roku 2024 – Romuald Traugutt (1826–1864)

Realizując kolejne wydarzenie w ramach projektu „Kultura dla wszystkich – poznajemy wybranych Patronów Roku 2024”, 7 sierpnia 2024 r. w Tyflogalerii wysłuchaliśmy prelekcji o Romualdzie Traugucie i jego roli w Powstaniu Styczniowym. Wygłosiła ją pani Wiesława Dłubak-Bełdycka. Wszyscy otrzymali tekst w brajlu albo druku powiększonym i tyflografikę portretu Romualda Traugutta – generała i dyktatora Powstania Styczniowego.

Po prelekcji odśpiewaliśmy „W krwawem polu srebrne ptaszę…”, a następnie udaliśmy się do Parku Traugutta w Warszawie, na miejsce stracenia Romualda Traugutta oraz czterech członków Rządu Narodowego: Rafała Krajewskiego, Józefa Toczyskiego, Romana Żulińskiego i Jana Jeziorańskiego. Pomnik to krzyż i dwa głazy upamiętniające egzekucję, której dokonano 5 sierpnia 1864 r. o godzinie 10. Pierwszy został powieszony Romuald Traugutt, który do szubienicy szedł z podniesioną głową. Oddając hołd bohaterom Powstania Styczniowego, zapaliliśmy znicz.

Poniżej fragment listu pożegnalnego Traugutta do żony Antoniny, który napisał 27 czerwca 1864 r. z więzienia w X Pawilonie Cytadeli:

„Pamiętaj i nigdy, mój Skarbie najdroższy, nie zapomnij, że cokolwiek Ojciec nasz Niebieski zsyła na nas, z zupełnym poddaniem się i z synowską wdzięcznością przyjąć winniśmy, i że to wszystko nie jest skutkiem ślepego przypadku, ale wolą Bożą zrządzone, jest karą za grzechy nasze, a zarazem i prawdziwym dobrodziejstwem, gdyż wszystko co Stwórca czyni z nami, dla dobra naszego prawdziwego czyni. (…)

Nie zapominajmy, moje Dziecię, że Bóg, chociaż o szczęściu naszym doczesnym pamięta, przede wszystkim ma na celu szczęście nasze wieczne, do którego nas stworzył i przeznaczył… Taką to jedynie pociechę przesyłam Ci, Najdroższa moja, gdyż ta tylko człowiekowi w największym nieszczęściu i strapieniu prawdziwą być może.”

Fot. K. Wiśniewska