Dodatek pielęgnacyjny i zasiłek pielęgnacyjny

Aktualizacja niniejszego materiału: 17.04.2013 r.

Dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty (z tytułu niezdolności do pracy lub rodzinnej), jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie
niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji (dawna I grupa inwalidzka) albo ukończyła 75 lat życia.

Od 1 marca 2013 r. dodatek pielęgnacyjny przysługuje w wysokości 203,50 zł miesięcznie.

Osobie uprawnionej do emerytury lub renty przebywającej w domu pomocy społecznej, w zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym dodatek
pielęgnacyjny nie przysługuje, chyba że przebywa poza tą placówką przez okres dłuższy niż 2 tygodnie w miesiącu.

Świadczenie to jest wypłacane przez ZUS.

Zasiłek pielęgnacyjny jest to odrębne świadczenie, które przysługuje:

1. niepełnosprawnemu dziecku;
2. osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
3. osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku
   do ukończenia 21 roku życia;
4. osobie, która ukończyła 75 lat.

Zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością
do samodzielnej egzystencji.

Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje w wysokości 153 zł miesięcznie.

Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje:

1. osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie;
2. Osobie, jeżeli członkowi rodziny przysługuje za granicą świadczenie na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją tej osoby, chyba że przepisy o koordynacji systemów
   zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej;
3. osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego.

Zasiłek pielęgnacyjny wypłaca wójt (burmistrz lub prezydent miasta), może on upoważnić do wypłaty tego świadczenia swojego zastępcę albo kierownika ośrodka pomocy społecznej.
Osoba ubiegająca się o zasiłek pielęgnacyjny składa wniosek wg określonego wzoru w urzędzie gminy lub miasta właściwym ze względu na miejsce zamieszkania. Do wniosku
należy dołączyć:

1. orzeczenie o niepełnosprawności albo
2. orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem daty powstania niepełnosprawności, albo
3. orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności;
4. uwierzytelnioną kopię dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby ubiegającej się o zasiłek.

Prawo do tego zasiłku ustala się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. W tym przypadku prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia.

Podstawa prawna:

1. Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227, ze zm);
2. Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006 r. nr 139, poz. 992, ze zm.)