Polski Związek Niewidomych

„Kto potrzebuje Konwencji?” to hasło X Kongresu Osób z Niepełnosprawnościami. Jubileusz był znakomitą okazją do podsumowania procesu wdrażania w Polsce Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami.

Wydarzenie odbyło się 30 października br. w Warszawie. Po powitaniu uczestników głos zabrał Marcin Wiącek, Rzecznik Praw Obywatelskich. Mówił o tym, że Konwencja o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami to nie zbiór pustych deklaracji czy postulatów, lecz dokument, który władza publiczna ma obowiązek wdrażać w życie.

− Musimy w dalszym ciągu o tym mówić, ponieważ wdrożenie Konwencji jest niezbędne z punktu widzenia obowiązku państwa ochrony godności każdego człowieka. Dlatego moim priorytetem jako Rzecznika Praw Obywatelskich i moich współpracowników jest dążenie do tego, aby wreszcie doszło do podmiotowego traktowania ludzi z niepełnosprawnościami przez władze publiczne – tłumaczył.

Kolejnym problemem, na który zwrócił uwagę Rzecznik, była potrzeba stworzenia osobnych procedur ewakuacji w odniesieniu do osób z niepełnosprawnościami. Nawiązał do ostatnich, dramatycznych wydarzeń związanych z powodzią. W przepisach nie widać uwzględnienia szczególnych potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Marcin Wiącek mówił również o tym, że wejście w życie ustawy o świadczeniu wspierającym doprowadziło do znacznego wzrostu kosztów usług opiekuńczych. Stało się tak dlatego, że zabrakło merytorycznej oceny skutków wprowadzonych zmian prawnych.

Ambasadorzy Konwencji ONZ

W trakcie wydarzenia wręczono wyróżnienia Ambasadora i Ambasadorki Konwencji ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami. Otrzymali je:

• Joanna Cwojdzińska za wdrażanie systemu wsparcia osób z niepełnosprawnością intelektualną opartego na ich godności i podmiotowości, pracę na rzecz zmiany i udowadnianie, że Konwencja dotyczy wszystkich osób z niepełnosprawnościami;
• dr Agnieszka Filipkowska za skuteczne działania na rzecz dostępności, szczególnie popularyzację komfortek, a także za pokazywanie, jak wiele można osiągnąć dzięki wsparciu w prowadzeniu niezależnego życia;
• dr Magdalena Kocejko za wieloletnie, poparte pracą naukową, publicystyczną i legislacyjną, sojusznictwo w walce o prawo osób z niepełnosprawnościami, zwłaszcza kobiet, do prowadzenia niezależnego życia;
• Naczelna Rada Adwokacka za szerzenie w środowisku adwokatów problematyki osób z niepełnosprawnościami w duchu Konwencji o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami, a także działania na rzecz zapewniania dostępności usług prawniczych;
• Tomasz Przybysz-Przybyszewski za konwencyjny język, równościowe serce, dziennikarskie oko poszukujące rozwiązań zgodnych z Konwencją o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami oraz uważność na potrzeby drugiej osoby;
• śp. Paweł Ilecki – za niezgodę na gorsze traktowanie człowieka z jakiegokolwiek powodu, odważne samorzecznictwo oraz bezkompromisową walkę o prawa osób mieszkających w domach opieki społecznej.

Czy Konwencja w Polsce jest rzeczywiście realizowana?

Kolejną częścią spotkania była dyskusja. Prelegenci dyskutowali o tym, komu zależy na pełnej realizacji Konwencji w Polsce, a dla kogo jest ona niewygodna. Próbowano odpowiedzieć na pytanie o przyczyny powolnego jej wdrażania. Rozmówcy dzielili się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami.

W drugiej części wydarzenia zorganizowano równoległe sesje tematyczne. Pierwsza: „Jesteśmy w tym razem” dotyczącą tego, jak w Unii Europejskiej radzą sobie z Konwencją? Druga: „Nie mebluj mi życia”, czyli czym się różni mieszkanie od małej instytucji? I ostatni panel: „Nie rządź moim życiem”, w którym rozmawiano o tym, czym różni się ubezwłasnowolnienie od wspieranego podejmowania decyzji?

Uczestnicy wydarzenia – liczne osoby z niepełnosprawnością, specjaliści, przedstawiciele ngo, w tym Polskiego Związku Niewidomych i urzędnicy – mogli w dobrej atmosferze porozmawiać o tym, co zrobić, aby osoby ze szczególnymi potrzebami mogły na równi z innymi realizować swoje cele i zamierzenia w realnym świecie oraz mieli równe szanse we wszystkich sferach życia.

Tekst i zdjęcia: JR/Centrum Komunikacji PZN