Polski Związek Niewidomych

Podjęliśmy działania związane z przygotowaniem pierwszego w tym roku bezpośredniego spotkania konsultacyjne dla aplikantów na trenerów i instruktorów. Rozesłaliśmy pisma do koordynatorów projektu w celu ustalenia odpowiadających uczestnikom terminów spotkań. Takie same działania podjęliśmy w związku z zorganizowaniem pierwszego w tym roku spotkania z wolontariuszami rozsyłając pisma do koordynatorów wolontariatu. Na podstawie uzyskanych jeszcze nie kompletnych odpowiedzi, wiemy że odbycie bezpośredniego spotkanie będzie trudne ze względu nas sytuację epidemiologiczną.

Współpracowano przy wypracowaniu tekstu o metodach, narzędziach niedozwolonych i akceptowalnych umożliwiających uzyskanie oczekiwanych efektów szkolenia psa.

Współpracowano z wolontariuszami wspierającymi w PZN. Jeden z wolontariuszy w styczniu przepracował 10 godzin zegarowych analizując na potrzeby Związku zasady korzystania z hulajnóg zagrażających bezpieczeństwu osób z problemami wzroku. W styczniu pozyskaliśmy także nowego wolontariusza. 26 stycznia odbyliśmy także dwugodzinne spotkanie konsultacyjne z trenerem ze Stowarzyszenia Centrum Wolontariatu.

Przeprowadzono 3 zdalne spotkania upowszechniających dla osób z problemami wzroku zainteresowanych posiadaniem psów. 10, 17 i 24 stycznia. Uczestniczyło w nich 40 osób (26 kobiet i 14 mężczyzn). 10 i 24 stycznia były to spotkania dla osób uczestniczących w turnusie dla nowo ociemniałych w Bydgoszczy. 17 stycznia zainteresowani uczestnicy zwracali się bezpośrednio do PZN. Na wszystkich spotkaniach był wykładowca z zewnątrz. Podczas spotkania omówiono tak jak dotychczas ideę posiadania psa przewodnika i możliwości z tego wynikające, aspekty prawne, co trzeba zrobić, alby aplikować o psa przewodnika; odpowiedzialność jaka wynika z posiadania psa przewodnika; sposoby poruszania się osób niewidomych uwzględniając korzystanie z psa przewodnika; etapy przystosowania się do niepełnosprawności; zagadnienia związane z psychiczna i fizyczną gotowością do posiadania psa przewodnika; omówiono droga od szczeniaka do psa przewodnika; co zyskamy wprowadzając opracowane standardy. Uczestnicy zadawali różne pytania, na które uzyskali odpowiedzi od razu podczas spotkania.np. Czy można starać się o psa przewodnika jeśli ma się problemy ze wzrokiem o zmierzchu i wieczorem? Czy można przeszkolić własnego psa labradora na psa przewodnika? Czy psa przewodnika trzeba izolować od innych zwierząt? Jak zrobić, żeby zwierzęta domowe i pies przewodnik zapoznały się ze sobą i dobrze na siebie zareagowały? W jakim wieku pies odchodzi na emeryturę i co dzieje się z emerytowanym psem przewodnikiem? Czy można swojego psa przekazać do szkolenia na psa przewodnika? Czy można wycofać się z posiadania psa przewodnika i w jakim momencie? Czy obecność psa w domu pomaga w rozwoju dziecka? Czy na „swobodny” spacer z psem może wyjść każdy domownik? Czy można przyspieszyć procedurę przyznawania psa przewodnika? Czy wolontariusze z pogotowia woluntarystycznego mogą dotrzeć w każde miejsce w kraju?
Przed organizowanymi w styczniu spotkaniami upowszechniającymi wysłano informacje do jednostek PZN, zamieszczono informacje w Biuletynie Informacyjnym PZN i na FB oraz w aktualnościach na stronie internetowej PZN. Ze spotkań przygotowano notatki.

Film jest nadal prezentowany w obu budynkach PZN oraz w poczekalni Przychodni Leczniczo-Rehabilitacyjnej PZN, gdzie przyjmowani są głównie pacjenci z problemami wzroku.
Wspólnie z Wydawnictwem Interia z Krakowa przygotowano artykuł popularyzujący ideę posiadania psa przewodnika.