Treść artykułu

Logo Integracji - na białym tle kwadrat w pomarańczowej obwódce, w środku napis ułożony w trzech poziomach (kolejność od góry: INTE-GRA-CJA). Obok kilka piktogramów przedstawiających drzewa i osoby na wózkach inwalidzkich. Fot. integracja.org

Człowiek bez barier 2019 wybrany

3 grudnia br. na Zamku Królewskim w Warszawie uhonorowano laureatów siedemnastej edycji konkursu „Człowiek bez barier”. Główną nagrodę odebrał Wojciech Kowalczyk, a Nagrodę Specjalną – Paulina Malinowska-Kowalczyk. W kategorii Osobowość Internetowa zwyciężył Kamil Kowalewicz. Przyznano także cztery wyróżnienia.

Misją konkursu organizowanego od 2003 r. jest nagradzanie osób z niepełnosprawnością, które realizują się w życiu społecznym i zawodowym, a swoją postawą udowadniają, że mogą być wzorem dla innych. „Człowiek bez barier” przełamuje stereotypy dotyczące niepełnosprawności. Pomysłodawcą konkursu był śp. Piotr Pawłowski, prezes Integracji.

Laureat głównej nagrody oraz Nagrody Publiczności, Wojciech Kowalczyk, choruje na SMA typu 1. Jest pełnomocnikiem ds. osób niepełnosprawnych w Urzędzie Miasta Legionowo. Walczył o refundację leku Nusinersen dla chorych na rdzeniowy zanik mięśni (SMA). Zorganizował kilka akcji społecznych, m.in. Mannequin Challenge dla SMA w Legionowie.

Nagroda Specjalna powędrowała do Pauliny Malinowskiej-Kowalczyk. W wieku 11 lat zachorowała na nowotwór kości, w następstwie czego amputowano jej całą lewą rękę. Relacjonowała igrzyska paraolimpijskie – w Atenach (2004), Soczi (2014) i Pjongczangu (2018). Oprócz tego tworzyła programy o tematyce sportowej i społecznej, np. program „Pełnosprawni”. W 2017 r. została rzecznikiem prasowym Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego, a w lipcu 2019 – doradcą prezydenta Andrzeja Dudy ds. osób z niepełnosprawnością.

W kategorii Osobowość Internetowa triumfował Kamil Kowalewicz, prowadzący blog „RobiMy Podróże”. W wyniku nieszczęśliwego wypadku nad jeziorem złamał kręgosłup. Założył bloga, by pokazać, że każdy może podróżować na swój sposób, a wyjazdy są dobrą formą rehabilitacji społecznej.

Wyróżnienia odebrali:

  • Agnieszka Ejsmont – od 25 lat choruje na schizofrenię paranoidalną, od czterech działa w Grupie Wsparcia Osób z Doświadczeniem Kryzysu Psychicznego TROP, gdzie m.in. organizuje pracę sekcji integracyjnej, prowadzi prelekcje w szkołach, na uczelniach, uczy chorych prowadzić grupy samopomocowe, udziela porad telefonicznych.
  • Jolanta Kramarz – prezes Fundacji Vis Maior, założycielka Fundacji Pies Przewodnik. Kiedy miała zaledwie 8 miesięcy, przeszła pierwszy zabieg oczu. Chorowała na zaćmę. Od 14 r.ż. jest osobą niemal całkowicie niewidomą. Pracowała w kilku organizacjach pozarządowych, działających na rzecz osób niewidomych, w lecznictwie odwykowym, w Urzędzie Pracy, na uczelni i w szkołach.
  • Sebastian Luty – założyciel Fundacji Avalon, ambasador projektu Avalon EXTREME. W 2004 r. złamał kręgosłup i stał się w 95% sparaliżowany. Po wypadku został kierowcą rajdowym, który prowadzi za pomocą specjalnych joysticków.
  • Helena Pyz – lekarka, świecka misjonarka. Jako 10-latka zachorowała na chorobę Heinego-Medina, dzisiaj porusza się na wózku inwalidzkim. Na studiach medycznych wybrała specjalizację z chorób wewnętrznych. Najpierw prowadziła praktykę w Polsce, a pod koniec lat 80. wyjechała do Indii, gdzie pracuje jako lekarka w Ośrodku Rehabilitacji Trędowatych Jeevodaya.

Oprac. na podstawie niepełnosprawni.pl

Grafika: integracja.org