Redakcja
Joanna Rodzewicz [redaktor prowadzący]
Kamila Wiśniewska
Dominika Urbanik
Izabela Jania
Adres redakcji:
ul. Konwiktorska 9
00-216 Warszawa
tel.: 226351910, 228312271 wew. 253,
e-mail: pochodnia@pzn.org.pl
Biuletyn Informacyjny PZN współfinansowany ze środków PFRON.
Polski Związek Niewidomych: Kolejny zjazd za nami
Polski Związek Niewidomych: „Kryształy moich finansów” – czas na podsumowanie projektu
Okręg Kujawsko-Pomorski PZN: Usługi asystenta
Koło PZN w Kole: Zapisy do Klubu Filmowego
Podwyżka rent i emerytur
Nagrodzono technologie nowoczesne i dostępne
Jak żyją osoby niewidome w innych krajach?
Filmy o prawach osób niewidomych z tłumaczeniem na język polski
Czy można poznawać świat poprzez zapach?
Jak łatwiej podróżować autobusami w mieście?
Aplikacja pomoże poruszać się w metrze
Wypożyczalnia sprzętu asystującego w Krakowie
Czy muzeum to ciekawe miejsce?
Jakie są twarze depresji?
Telefon do psychologa
Dzień chorób rzadkich – warto o nim mówić
Standardy leczenia bólu
Pogorszenie widzenia w związku z wiekiem dotyka wszystkich
Pomocna dłoń na rynku pracy
Szkoła dla mamy i taty
Konkurs Kraków bez barier – zgłoś dobre rozwiązanie
Warszawa ma standardy
Ludowość, obrzędy, czas świętowania
Kino bez barier w Poznaniu
Ogłoszenie
W dniach 10-13 lutego br. odbył się czwarty zjazd uczestniczek projektu „Zrób to sam – szkolenie instruktorów czynności życia codziennego”. Tak, jak podczas poprzednich spotkań, frekwencja dopisała i wszystkie uczestniczki były obecne na zajęciach.
Tym razem zajęcia, oprócz tych w siedzibie PZN, odbywały się również w gościnnej Akademii Pedagogiki Specjalnej w pracowni czynności życia codziennego przy ul. Szczęśliwickiej 40 w Warszawie.
Podczas zajęć zapoznano się z następującymi zagadnieniami:
Polski Związek Niewidomych od października 2022 r. do końca marca br. realizuje projekt pt.: „Kryształy moich finansów” dofinansowany przez Fundację Empiria i Wiedza w programie „Kierunek Sukces” – I Edycja.
Głównym celem działania jest podnoszenie wiedzy finansowo-ekonomicznej niewidomej i słabowidzącej młodzieży. Podczas szkoleń uczestnikom projektu przekazano podstawowe informacje nt. racjonalnego gospodarowania własnymi środkami finansowymi, np.: jak należy planować, optymalizować wydatki, oszczędzać, jakie narzędzia informatyczne są do tego celu pomocne, jak inni radzą sobie z budżetem domowym (przykłady dobrych praktyk) itp.
Co na warsztatach?
Pod koniec listopada i na początku grudnia odbyły się pierwsze warsztaty w ramach projektu. Prowadzące przekazały młodzieży podstawowe informacje nt. racjonalnego gospodarowania własnymi środkami finansowymi, np.: jak należy planować, optymalizować wydatki, oszczędzać, jakie narzędzia informatyczne są do tego celu pomocne, jak inni radzą sobie z budżetem domowym (przykłady dobrych praktyk). Zajęcia poprowadziły: Marta Godzimirska-Dybek, doświadczony pedagog, doradca zawodowy oraz Joanna Marszalska, psycholog biznesu.
14–15 stycznia br. miał miejsce kolejny weekend szkoleniowy. Pierwszego dnia, w sobotę, uczestnicy pod okiem pani Godzimirskiej-Dybek, specjalistki ds. ekonomii i tyflopedagoga, planowali własne wakacje w kontekście budżetu rocznego. Drugiego dnia poznawali narzędzia informatyczne do planowania budżetu, m.in. arkusz kalkulacyjny Excel, narzędzie Google czy aplikacje mobilne, np. „Pan Paragon” (program umożliwiający bezpieczne przechowywanie paragonów i planowanie list zakupowych). Zajęcia w niedzielę były prowadzone przez Iwonę Mojzych, tyfloinformatyka z kilkunastoletnim doświadczeniem w szkoleniu osób z dysfunkcją narządu wzroku w zakresie technik informatycznych.
W piątek, 20 stycznia br. odbyło się już ostatnie spotkanie dla wszystkich uczestników. Podczas kilkugodzinnego spotkania w formule online (ekspert Łukasz Mroziński w Poznaniu razem z młodzieżą zgromadzoną w siedzibie PZN-u) dyskutowali o budowaniu własnej ścieżki zawodowej. Ponadto specjalista – co jest nieocenione – podzielił się swoim bogatym kilkunastoletnim doświadczeniem rozwoju i budowania swojej kariery z perspektywy osoby słabowidzącej.
Na koniec wszystkim wręczono pamiątkowe dyplomy ukończenia cyklu spotkań, a także pakiet publikacji wydawanych w Instytucie Tyflologicznym PZN.
„Dzięki realizacji projektu »Kryształy moich finansów« młodzież z dysfunkcją narządu wzroku dowiedziała się, jak gromadzić kryształki finansów w domowej skarbonce. Zdobyta wiedza pozwoli uczestnikom minimalizować błędy w zakresie zarządzania własnym budżetem. Polski Związek Niewidomych wypracował materiały dydaktyczne w celu kontynuacji edukacji” – powiedziała Ewa Siewiorek, koordynatorka projektu. Andrzej Brzeziński, prezes ZG PZN, podkreślił: „Cieszę się, że udało nam się pozyskać właśnie ten grant dofinansowany przez Fundację Empiria i Wiedza. Dzięki temu, jako organizacja pozarządowa, mogliśmy zebrać doświadczenie w prowadzeniu tego typu projektu oraz wypracować model szkoleniowy i dydaktyczny, żeby w przyszłości realizować podobne działania. Cieszy mnie też udział młodych oraz ich chęć zdobywania nowej wiedzy w tak trudnym obszarze, jakim jest ekonomia i zarządzanie różnymi instrumentami finansowymi”.
Warsztaty to nie wszystko
Weekendowe warsztatowe spotkania w wymiarze 36 godz. nie są jedynymi rezultatami projektu „Kryształy moich finansów”. Wraz z ekspertami w najbliższych miesiącach zostanie wypracowany program szkoleń, który będzie w przyszłości wykorzystywany w Polskim Związku Niewidomych. Co więcej, powstanie poradnik podnoszący wiedzę ekonomiczno-finansową. Wersja elektroniczna i brajlowska publikacji będą następnie rozpowszechniane wśród zainteresowanych tą tematyką osób z dysfunkcjami narządu wzroku.
Więcej informacji na stronie: https://pzn.org.pl/krysztaly-moich-finansow-czas-na-podsumowanie-projektu/.
Kamila Wiśniewska/Centrum Komunikacji PZN
Okręg Kujawsko-Pomorski PZN prowadzi nabór uczestników do programu „Asystent Osobisty Osoby Niepełnosprawnej”. Zainteresowani powinni przesłać dokumenty rekrutacyjne do 10 marca br.
Celem inicjatywy jest zapewnienie dostępności usług asystenta, czyli wsparcie osoby z niepełnosprawnością w wykonywaniu czynności dnia codziennego oraz funkcjonowania w życiu społecznym. Nabór jest otwarty dla niewidomych mieszkańców województwa kujawsko-pomorskiego, którzy posiadają znaczny stopień niepełnosprawności lub orzeczenie równoważne.
Pomoc asystenta możliwa jest w:
Koło PZN w Kole organizuje Klub Filmowy. Zainteresowani będą mogli obejrzeć opery z audiodeskrypcją. Pokazy będą organizowane na miejscu.
Warunkiem uczestnictwa w projekcie będzie m.in. podpisywanie listy obecności na seansach oraz wyrażenie zgody na przetwarzanie danych. Opiekun osoby z dysfunkcją narządu wzroku będzie mógł uczestniczyć w programie na takich samych zasadach. Zapisy do Klubu Filmowego i szczegółowe informacje w biurze koła.
Koło PZN w Kole
ul. Kolejowa 48
62-600 Koło
Od 1 marca br. świadczenia wzrosną o ustawowy wskaźnik waloryzacji, jednak nie mniej niż o 250 zł. Na waloryzację przeznaczono ok. 44,15 mld zł.
Ustawowy wskaźnik waloryzacji świadczeń to średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym, zwiększony o co najmniej 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. W 2023 r. wskaźnik waloryzacji emerytur i rent wynosi 114,8%.
Wysokość wybranych świadczeń od 1 marca br.:
Urządzenie medyczne bazujące na technologii śledzenia wzroku, układ okresowy pierwiastków z napisami w alfabecie Braille’a oraz szachy dla osób niewidomych i słabowidzących – to zwycięzcy konkursu Ministerstwa Rozwoju i Technologii.
Konkurs „Lider dostępności priorytetowych branż” promuje wysokiej jakości nowoczesne produkty i usługi oparte na idei projektowania uniwersalnego. To m.in. urządzenia wspomagające osoby z niepełnosprawnościami w codziennym funkcjonowaniu. Poprawiają one komfort życia użytkowników i pozwalają na większą samodzielność.
− Gratuluję wszystkim firmom, które wzięły udział w konkursie, a w szczególności nagrodzonym i wyróżnionym. (…) Cieszę się, że polscy przedsiębiorcy tworzą coraz więcej projektów spełniających kryteria dostępności. Już teraz zapraszam do udziału w III edycji konkursu. Zostanie ona ogłoszona w II kwartale tego roku − powiedział wiceminister rozwoju i technologii, Grzegorz Piechowiak podczas uroczystości wręczania nagród.
Pierwsze miejsce zdobyła firma Assistech Sp. z o.o. za urządzenie medyczne bazujące na technologii śledzenia wzroku. Wspiera ono ocenę stanu świadomości pacjentów z uszkodzeniami mózgu oraz umożliwia prowadzenie neurorehabilitacji chorych z dysfunkcjami neurologicznymi, w tym z zaburzeniami rozwojowymi. Urządzenie służy także do komunikacji pacjenta z otoczeniem za pomocą wzroku.
Na podium znalazł się też Park Edukacyjny Interakcje Sp. z o.o. za układ okresowy pierwiastków z napisami w alfabecie Braille’a. Jest to element plenerowej instalacji ze 118 obrotowymi tablicami do nauki pierwiastków.
Trzecie miejsce, za „mówiące szachy”, przypadło firmie Altix Sp. z o.o. To wersja gry, która dzięki specjalnym cechom dotykowym deski szachowej oraz udźwiękowieniu umożliwia rozgrywanie partii przez osoby niewidome i słabowidzące.
Przyznano również dwa wyróżnienia. Pierwsze wręczono firmie Intonavi Sp. z o.o. – za system nawigacji wewnątrzbudynkowej z interfejsem głosowym wspierającym niewidomych w przemieszczaniu się. Drugie wyróżnienie otrzymały Krośnieńskie Fabryki Mebli Krofam Sp. z o.o. – za kolekcję mebli łazienkowych inspirowaną potrzebami osób starszych i niepełnosprawnych, zarówno do łazienek prywatnych, jak i publicznych.
Źródło: Ministerstwo Rozwoju i Technologii
Serie wideocastów z przedstawicielami organizacji z różnych krajów przygotowano na zlecenie Europejskiej Unii Niewidomych (EBU). Z nagrań można dowiedzieć się, jakimi sprawami zajmują się rozmówcy w swojej pracy oraz jak żyje się osobom z dysfunkcją narządu wzroku w danym kraju.
W pierwszym odcinku Lars Bosselmann, dyrektor EBU i Nacho Lopez, specjalista ds. komunikacji omawiają działalność organizacji na rzecz osób niewidomych i słabowidzących na arenie europejskiej. W drugim odcinku redaktor przeprowadza wywiad z Elisą Montonen, doradcą ds. uprawnień w fińskiej organizacji osób niewidomych. W trzecim odcinku znajdziemy wywiad z prezesem czeskiej organizacji, Lubošem Zajíciem, a w czwartym – z Reinerem Delgado z Niemieckiej Federacji Niewidomych i Słabowidzących.
Reiner Delgado opowiada o tym, że ich organizacja stara się wpłynąć na prawodawstwo w Niemczech w zakresie dotyczącym osób z niepełnosprawnością. Osoby z dysfunkcją narządu wzroku mogą liczyć w tym kraju na wiele rozwiązań ułatwiających im funkcjonowanie. Ale są obszary, które wymagają podjęcia dalszych działań. Tak jest w kwestii zatrudnienia osób niewidomych. Niektórzy pracodawcy nie są pewni, czy to będą pracownicy angażujący się w swoje zajęcia. Druga kwestia jest taka, że na wyposażenie stanowiska pracy w odpowiednie technologie i ułatwienia można czekać nawet do pół roku, a to za długo dla pracodawców, którzy od razu chcą mieć pracownika gotowego do pracy.
Reiner Delgado zauważa jeszcze jeden problem: rehabilitacja i szkolenia dotyczące technologii ułatwiających funkcjonowanie przede wszystkim kierowane są do dzieci, młodzieży i osób w wieku aktywności zawodowej. Natomiast takich działań brakuje dla ludzi na emeryturze. A często w tym wieku osoby tracą wzrok. Jest to problem, który należy rozwiązać.
Delgado – na pytanie, co myśli o tym, w jakim kierunku powinna iść polityka Unii Europejskiej wobec osób z niepełnosprawnością – odpowiedział, że ma nadzieję, że postęp technologiczny i rozwój różnorodnych technologii wspomagających przyczyni się do większej samodzielności i aktywności tych osób.
Nagrań w języku angielskim można wysłuchać na platformie: https://vimeo.com/798053523.
Europejska Unia Niewidomych przygotowała kampanię społeczną o prawach osób niewidomych i słabowidzących, a w ramach niej – cykl filmów. Materiały są dostępne w języku polskim. Produkcje można obejrzeć na kanale YouTube.
Kampania jest prowadzona w ramach projektu PARVIS realizowanego przez Europejską Unię Niewidomych i dziewięć krajów. Przedsięwzięcie wspiera też Komisja Europejska.
Działania koncentrują się na uprawnieniach wynikających z Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych. Są to: prawo do dostępnej opieki zdrowotnej, informacji, transportu kolejowego, a także równy dostęp do: rynku pracy, kultury, innowacji i technologii oraz integracja cyfrowa, głosowanie bez barier, niezależne życie i edukacja włączająca.
Materiały udostępniano w kilkunastu językach, w tym również polskim.
Filmy w języku polskim są dostępne na stronie: https://www.youtube.com/playlist?list=PLcyYCwa6mweE9PjJv-mlKYGmIVWerUgyI.
W Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Owińskach (koło Poznania) w lutym br. otwarto Aromatorium – Bibliotekę Zapachów. Znajduje się tam ponad 6 tys. kompozycji zapachowych. Uczniowie dowiedzą się, jak można poznawać świat przez zapach. To jedna z nowatorskich metod, która jak dotąd nie była jeszcze wykorzystywana w większym zakresie.
Aromatorium – Biblioteka Zapachów to coś pomiędzy składem aptecznym, perfumerią a pracownią alchemiczną. Znajduje się na poddaszu w budynku ośrodka. Stylizowane ciemnobrązowe meble z mosiężnymi okuciami, drewniane filary, półki wypełnione ciemnymi flakonikami zapachów. To wszystko nadaje specjalny charakter temu miejscu. W drzwiach wita odwiedzających Magdalena Ciura, opiekunka pracowni. Ubrana jest w długą bordową suknię i ciemnozielone okrycie z kapturem, czyli strój alchemiczki.
Pomysłodawcą stworzenia tego miejsca był Marek Jakubowski, nauczyciel z ośrodka. W czasie pandemii wysyłał on uczniom zioła i kwiaty z ogrodu sensorycznego w Owińskach, aby urozmaicić lekcje zdalne. To dzieciom się bardzo spodobało. Tak narodził się pomysł stworzenia Biblioteki Zapachów. Rozpoczęto więc zbiórkę różnych zapachów do tej pracowni. Potem idea pączkowała. Za jej realizację zabrała się Magdalena Ciura. Stworzyła koncepcję tego miejsca oraz program zajęć. Starostwo Powiatowe w Poznaniu sfinansowało utworzenie pracowni. Oficjalne otwarcie tego miejsca odbyło się 24 lutego, uczestniczyło w nim wielu gości, a wśród nich Andrzej Brzeziński, prezes Zarządu Głównego Polskiego Związku Niewidomych.
Uczniowie w Bibliotece Zapachów będą mogli uczyć się poznawania świata przez węch, tzn. rozpoznawania zapachu roślin, owoców, warzyw czy produktów spożywczych, a także wykorzystywania zmysłu węchu do nauki orientacji przestrzennej. Co więcej, będą mogli poznać historię perfum i perfumiarstwa oraz zaznajomić się z tekstami kultury, które odnoszą się do zapachów. Będą tu też prowadzone zajęcia relaksacyjne z zapachami i muzyką. Podopieczni będą również tworzyć mapy zapachowe, czyli zbiory punktów orientacyjnych i towarzyszące im zapachy.
Osoby zainteresowane odwiedzeniem Aromatorium − Biblioteki Zapachów będą mogły zapisywać się na wycieczki od połowy marca br. Każdy chętny może się zgłosić – dzieci, dorośli i seniorzy. Wizyta będzie możliwa po umówieniu i akceptacji terminu, w tym celu należy napisać wiadomość na adres e-mail: magdalena.ciura@niewidomi.edu.pl. Dla osób niewidomych będą przygotowane tyflografiki i eksponaty dotykowe.
Goście będą mogli wybrać jeden z tematów wycieczek, tj. poznać historię perfum i perfumiarstwa, posłuchać wykładu o zmyśle węchu i zapachu w literaturze i tekstach kultury, a także wziąć udział w warsztatach z tworzenia map zapachowych. Wizyta w takim miejscu będzie na pewno ciekawym doświadczeniem. Przy okazji odwiedzin warto zobaczyć funkcjonujące w ośrodku inne nietypowe pracownie i miejsca – Muzeum Tyflologiczne, Pracownię Tyfloakustyczną oraz niesamowity Park Orientacji Przestrzennej.
JR/Centrum Komunikacji PZN
Aplikacja Time4BUS ułatwia korzystanie z komunikacji miejskiej. Została przygotowana zgodnie z zasadami projektowania uniwersalnego, tak aby mogły z niej korzystać różne grupy odbiorców.
Dzięki aplikacji, przy wsparciu programów udźwiękawiających systemów operacyjnych iOS i Android, można:
Aplikację dla osób ze szczególnymi potrzebami ułatwiającą poruszanie się w metrze opracowują studenci Politechniki Warszawskiej. W przyszłym roku ma być ona dostępna do pobrania w sklepach Google Play i App Store.
Pomysł na projekt narodził się w Międzywydziałowym Kole Naukowym „Smart City”.
– Zainspirowani rozmowami z osobami z niepełnosprawnościami i ich doświadczeniami w 2020 r. zaczęliśmy pracę nad aplikacją mobilną LIFT – wyjaśnił Bartosz Wiktorzak, kierownik merytoryczny projektu.
Twórcy aplikacji chcą pomóc użytkownikom w odnalezieniu najszybszej i najwygodniejszej ścieżki do obranego celu. Będzie to możliwe dzięki aplikacji wykorzystującej w nawigacji sygnały wizualne, dźwiękowe oraz wibracje. W rozwiązaniu będą też zawarte informacje o stacjach, peronach, windach czy trasie. Dzięki możliwości wyboru języka (polskiego, angielskiego) z aplikacji będą mogli korzystać również obcokrajowcy.
– Wiosną ubiegłego roku podczas wizyt na wybranych stacjach warszawskiego metra rozpoznaliśmy bariery, które mogą być przeszkodą w komfortowym poruszaniu się w tym miejscu. W testach uczestniczyła osoba poruszająca się na wózku oraz osoba niewidoma, która nie znała układu korytarzy i wind w metrze. W wybranych sytuacjach symulowaliśmy zdarzenia losowe występujące na stacjach, np. awarię windy – mówi Bartosz Wiktorzak.
Obecnie studenci wraz z pomagającymi im naukowcami przygotowują finalną aplikację, a następnie przetestują ją z udziałem użytkowników. Docelowo rozwiązanie ma pomóc w poruszaniu się osób ze szczególnymi potrzebami wewnątrz obiektów związanych z transportem szynowym, zarówno na stacjach metra, jak i kolejowych. Stworzony system zostanie testowo uruchomiony dla Metra Warszawskiego.
Projekt „Opracowanie prototypu systemu wspomagającego poruszanie się osób ze szczególnymi potrzebami wewnątrz obiektów architektonicznych związanych z transportem szynowym – LIFT” będzie trwał do końca 2024 r. Za jego realizację odpowiedzialni są członkowie Koła Naukowego „Smart City”. Kierownikiem prac badawczo-rozwojowych jest dr inż. Paweł Nowak z Wydziału Inżynierii Lądowej.
Źródło: Politechnika Warszawska
W Krakowie otwarto Ośrodek Wsparcia i Testów. Osoby z niepełnosprawnościami mogą tu uzyskać poradę, a także wypożyczyć sprzęt z technologiami asystującymi, który pomoże im w codziennym życiu.
W punkcie w Hali Cracovii przy al. Focha 40 można bezpłatnie skorzystać z porad i konsultacji specjalistów, a także wypożyczyć urządzenia asystujące. Dostępny jest tam sprzęt i oprogramowanie dla osób niewidomych, słabowidzących, niedosłyszących oraz z niepełnosprawnością kończyn górnych. To m.in.: specjalne smartfony z fizyczną klawiaturą, większą czcionką i ultraudźwiękowieniem, elektroniczne lupy, pętle indukcyjne, odtwarzacze książki mówionej, urządzenia umożliwiające sterowanie wzrokiem oraz różnorodne aplikacje asystujące. A to dopiero początek wyposażenia.
– Planujemy stale powiększać zasoby punktu, tak aby na bieżąco dostosowywać go do potrzeb i różnych rodzajów niepełnosprawności. Chcemy, żeby dostępne u nas technologie realnie wspierały osoby z niepełnosprawnością w komunikowaniu się, uczeniu, aktywizacji zawodowej, a także rozwijaniu hobby – podkreśla Anna Orzechowska, prezes Fundacji Centrum Rehabilitacji Znowu w Biegu, która realizuje ten projekt.
W ośrodku porad będą udzielać specjaliści z zakresu surdopedagogiki, tyflopedagogiki, oligofrenopedagogiki oraz rehabilitacji. Beneficjenci mogą bezpłatnie skorzystać z konsultacji, a także wypożyczyć urządzenia i technologie wspomagające osoby z niepełnosprawnościami. Konsultanci pomogą w doborze optymalnych narzędzi asystujących.
Punkt jest czynny od poniedziałku do piątku przy al. Focha 40, 30-119 Kraków (budynek Hali 100-lecia Cracovii). Osoby zainteresowane ofertą mogą się kontaktować, dzwoniąc pod nr tel.: 793 279 253 lub wysyłając wiadomość na adres e-mail: owit@aktywizuj.pl.
Punkt OWiT jest finansowany ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Źródło: PFRON
Instytucje muzealne starają się dotrzeć z ofertą do wielu grup odbiorców. Przygotowują różnego rodzaju udogodnienia i ułatwienia w odbiorze sztuki. Czy wizyta w muzeum jest interesująca dla osób niewidomych i słabowidzących?
Wejście w życie ustawy o dostępności spowodowało, że urzędy i instytucje kultury podjęły działania zmierzające do tego, aby były one dostępne dla osób z różnymi niepełnosprawnościami. I tutaj mówimy np. o tym, że strona internetowa powinna być dostępna dla osób ze szczególnymi potrzebami, pracownicy i przewodnicy powinni wiedzieć, jaką obsługę i wsparcie mogą zaproponować takim odbiorcom. Co więcej, obiekt nie powinien posiadać barier architektonicznych. Powyższe działania spełniają wymogi dostępności cyfrowej, informacyjno-komunikacyjnej i architektonicznej.
− Bardzo lubię chodzić do muzeów, podróżować, poznawać ciekawe miejsca przyrodnicze i spotykać ludzi. W sytuacji, gdy ktoś mi pomaga i przy tym miło się rozmawia, wymieniam się z taką osobą numerami telefonów. Potem albo zostaje przyjaźń na dłużej, albo na chwilę, ale i tak to doceniam – tłumaczy Aleksandra, analityk internetowy z Warszawy.
Marta z Instytutu Tyflologicznego PZN również lubi wizyty w instytucjach kultury, ale rzadko się do nich wybiera.
− Chciałabym odwiedzać muzea, ale brakuje mi osoby towarzyszącej. Problemem jest dla mnie dotarcie do danej instytucji. Gdybym miała wsparcie w tym zakresie, to częściej brałabym udział w wydarzeniach kulturalnych. Dodatkowo ważne są dla mnie udogodnienia dla osób niewidomych, które znajdują się w danym muzeum.
Kolejny rozmówca chciałby, aby dostępność w instytucjach kultury była standardem.
− Chciałbym korzystać z wizyt w muzeum, kinie czy teatrze, tak jak wszyscy inni, czyli iść tam wtedy, kiedy mam na to ochotę, a nie na specjalne wydarzenie zorganizowane dla osób niewidomych i słabowidzących – tłumaczy Rafał z Warszawy. – Jestem indywidualistą i nie lubię brać udziału w wydarzeniach organizowanych dla określonych grup odbiorców. Podobało mi się, kiedy byłem z dziećmi w Kopalni Soli w Wieliczce, gdzie zebrała się grupa osób zwiedzających, bez rozróżnienia czy ktoś ma jakieś niepełnosprawności, czy nie, a następnie do uczestników dołączył przewodnik, który poprowadził grupę i opowiedział o zwiedzanych miejscach.
Ciekawa oferta, czyli jaka?
Wiele instytucji muzealnych stara się zapewnić dostępność w wielu aspektach, a także w specjalne udogodnienia pozwalające odbierać sztukę i przekaz danej wystawy. Przygotowywane są różnego rodzaju ułatwienia dla osób z niepełnosprawnościami. Dla zwiedzających niewidomych i słabowidzących przeznaczone są: tyflografiki, audioprzewodniki, ścieżki dotykowe ułatwiające poruszanie się po obiekcie, eksponaty do dotykania, przewodniki w brajlu, a nawet tablety z możliwością powiększania liter. Organizowane są też wydarzenia dla tych grup odbiorców.
− Wizyta w Muzeum Powstania Warszawskiego zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Było tam dużo nagrań, wspomnień z powstania, piosenek z tamtego okresu, a także odgłosy działań wojennych. Pamiętam przejście przez kanał, jakim powstańcy musieli poruszać się w trakcie walk. Dotykałam też wiele eksponatów. Dzięki temu mogłam wyobrazić sobie to wydarzenie – mówi Marta.
Aleksandra uważa, że Muzeum Narodowe w Warszawie posiada ciekawą ofertę. Brała ona udział w projekcie „Dotknąć Sztuki”, który polegał na wyjazdowych wycieczkach dla osób z dysfunkcją narządu wzroku do oddziałów Muzeum Narodowego w Warszawie. Specjalistka pojechała razem z grupą na wycieczkę do Muzeum Wnętrz w Otwocku Wielkim. Był to wyjazd całodniowy z warsztatami. Uczestnicy mogli dotykać różnych rzeźb, a kuratorzy sztuki opowiadali historie tych dzieł i ich twórców. Dodatkową atrakcją byli goście z grupy rekonstrukcyjnej ubrani w stroje barokowe. W sposób niezwykle ciekawy opowiadali o teatrze, uczyli też uczestników tańców z epoki. Dla mojej rozmówczyni taka podróż była naprawdę interesująca i przyniosła wiele pozytywnych emocji.
Rafał z kolei opowiedział o wizytach w muzeach w innych krajach.
− Mam pozytywne wspomnienia z Wielkiej Brytanii i Niemiec, gdzie byłem 20 lat temu i już wtedy wprowadzono tam wiele udogodnień dla osób niewidomych oraz z innymi niepełnosprawnościami. Na przykład w Muzeum Historycznym w Bonn dostałem specjalną rękawiczkę z delikatnego materiału, żebym mógł dotykać wybranych eksponatów, a w angielskich muzeach, aby ułatwić mi zwiedzanie, udostępniono przewodniki i materiały w brajlu.
Informacji szukaj w Internecie
Wiele informacji nt. wydarzeń i udogodnień dla osób z dysfunkcjami znajduje się na stronach internetowych danych instytucji. Zgodnie z obowiązkiem prawnym, instytucje powinny mieć na swojej stronie deklaracje dostępności, a tam – informacje o dostępności architektonicznej i cyfrowej. Często wiadomości o ciekawych wydarzeniach znajdują się w aktualnościach lub zakładce „Dostępność”. Takie newsy można też znaleźć na portalach adresowanych do osób z niepełnosprawnościami. Informacje o dostępnych muzeach znajdują się np. pod linkiem: https://pzn.org.pl/dostepnosc/katalog-makiet-tyflografik-i-audiodeskrypcji/.
Ekspozycje bardziej dostępne
Co można zrobić, aby oferta w muzeach była bardziej dostosowana do potrzeb osób z niepełnosprawnościami?
Aleksandra uważa, że dobrze byłoby, gdyby – po wcześniejszej rezerwacji – osoba indywidualna z dysfunkcją narządu wzroku mogła zwiedzać muzeum z pracownikiem danej instytucji, który byłby jej przewodnikiem. Taka oferta powinna być ujęta w cenniku. Obecnie taka możliwość jest przede wszystkim dla grup zorganizowanych.
Istotna jest również kwestia pomocy w dotarciu na dane wydarzenie, o czym wspominała Marta. Rafał uważa, że kuratorzy planując daną wystawę, powinni od razu myśleć o ścieżce zwiedzania zarówno dla osoby bez dysfunkcji, jak i niewidomej czy poruszającej się na wózku inwalidzkim itp. Jest on zdania, że podczas tworzenia filmu, już na etapie produkcji, powinien pojawić się zamysł zrobienia audiodeskrypcji do dzieła.
Rafał podaje jeszcze jedno udogodnienie, które mogłoby być wprowadzone w szerszej skali.
− Dobrym rozwiązaniem są dla mnie audioprzewodniki, które mają lokalizację miejsca, czyli np., jak zwiedzam jakiś pałac i przenoszę się z komnaty do komnaty, to audioprzewodnik mówi mi dokładnie o tym, co znajduje się w danym pokoju. Takie ułatwienie pozwala mi na większą samodzielność – mówi.
Wprowadzone regulacje prawne oraz program Dostępność Plus mają pozytywny wpływ na większą dostępność oferty kulturalnej dla różnych grup odbiorców. Są muzea, które są w tej dziedzinie liderami i konsultują z osobami z niepełnosprawnościami, co można jeszcze wprowadzić, aby ekspozycja była jak najbardziej dostosowana. Ponadto są też miejsca, które niewiele mogą zaoferować w tej kwestii. I to należy bez wątpienia zmienić.
Joanna Rodzewicz
23 lutego obchodzimy Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją. To choroba, która może dotknąć osoby w każdym wieku i o każdej porze – także te borykające się z innymi schorzeniami. Przede wszystkim dotyczy to pacjentów onkologicznych. Właśnie na nich skupia się 16. edycja kampanii zorganizowanej przez Fundację „Twarze Depresji”.
Z danych wynika, że co trzeci pacjent chory na nowotwór zmaga się również z depresją, która nieleczona obniża rokowania w walce z nim. Jednak terminy do psychologów, terapeutów czy psychiatrów, są odległe – na niektóre wizyty w ramach NFZ trzeba czekać nawet rok. Dlatego, w ramach kampanii, fundacja już od czerwca 2021 r. prowadzi program bezpłatnych konsultacji psychologicznych i psychiatrycznych dla osób chorych na raka i ich bliskich.
Pomoc dostępna od ręki
Jak można przeczytać na ich stronie: „Program, który realizujemy dzięki wsparciu Nationale-Nederlanden, pokazał nam jak duża jest skala problemu i z czym mierzą się osoby chore na raka, które chcąc skorzystać z pomocy terapeutycznej w ramach NFZ, czekają na nią w kolejkach przez długie miesiące. U nas nie ma kolejek, jest pomoc »od ręki«”.
Ambasadorami 16. edycji są znane osoby, które doświadczyły zarówno choroby onkologicznej, jak i depresji, wśród nich: Urszula Dudziak, Marcin Bosak i Anna Wyszkoni. Wolontariusze fundacji będą dziś rozdawać przed szpitalami ulotki z informacją, jak skorzystać z bezpłatnej pomocy psychologicznej. W materiałach zawarto również przesłanie od ambasadorów: połączenie farmakoterapii i psychoterapii jest najskuteczniejszą formą leczenia depresji.
Depresja w liczbach
Osoby z niepełnosprawnościami oraz ich bliscy mogą skorzystać z bezpłatnego wsparcia psychologicznego. Z psychologiem można umówić się na konsultację telefoniczną, zdalną lub stacjonarną w siedzibie w Lublinie.
W siedzibie Oddziału Lubelskiego PFRON podpisano w lutym umowę z Fundacją Insignis o wsparcie psychologiczne dla osób niepełnosprawnych oraz ich rodzin i opiekunów w 2023 r. Praca psychologów będzie polegać na indywidualnym oraz grupowym wsparciu psychologicznym osób z niepełnosprawnościami i ich otoczenia (rodziców, krewnych i opiekunów) w tym osób z autyzmem i zespołem Aspergera. Zakres udzielanej pomocy dotyczy: radzenia sobie z przekraczającymi możliwości wymaganiami społecznymi i emocjonalnymi, stresem, lękiem i zaburzeniami psychicznymi w sytuacji doświadczania choroby oraz skutków ubocznych spowodowanych pandemią.
Fundacja Insignis powstała w lipcu 2019 r. w Lublinie. Misją Fundacji Insignis jest niesienie kompleksowej i profesjonalnej pomocy dzieciom, młodzieży i osobom dorosłym z autyzmem, Zespołem Aspergera, niepełnosprawnościami w tym sprzężonymi, chorobami psychicznymi oraz wsparciem ich rodzin.
Z psychologiem można umówić się na konsultację telefoniczną, online lub stacjonarną w biurze przy ul. Wojciecha Żywnego 9 w Lublinie. Pomoc psychologiczną finansuje PFRON.
Numer kontaktowy do Fundacji Insignis: tel.: 575 451 454; 575 51 455; 575 451 456.
Źródło: PFRON
28 lutego br. obchodzony jest dzień chorób rzadkich, wśród nich są również choroby wzroku. Z przeprowadzonego audytu wynika, że 85% organizacji pacjenckich podkreśliło potrzeby w zakresie poprawy dostępu do technologii lekowych, a 83% widzi konieczność poprawy dostępu do diagnostyki.
Choroba rzadka, to taka, która występuje z częstotliwością od 1 do 2000. W Polsce choroby rzadkie dotykają blisko trzech milionów osób.
Ostatnie dwa lata były ważne dla społeczności osób z chorobami rzadkimi. W 2021 r. rząd przyjął Plan dla Chorób Rzadkich, a wraz z nim – wiele rozwiązań systemowych. W tym samym roku Krajowe Forum Orphan po raz pierwszy przeprowadziło audyt wśród swoich organizacji członkowskich, który miał na celu poznanie potrzeb pacjentów. W ubiegłym roku audyt został ponownie zorganizowany.
− Polska należy do nielicznych krajów w Unii Europejskiej, gdzie prowadzony jest cykliczny i przekrojowy audyt potrzeb pacjentów z chorobami rzadkimi. W ramach audytu podzieliliśmy pytania na pięć różnych kategorii obejmujących zagadnienia z zakresu dostępu do technologii lekowych, wyrobów medycznych i diagnostyki, a także potrzeb w zakresie optymalizacji opieki oraz innych potrzeb. Do udziału w badaniu w 2022 r. zaprosiliśmy 51 zrzeszonych z nami organizacji pacjenckich, 37 z nich udzieliło odpowiedzi” – tłumaczy Stanisław Maćkowiak, prezes Krajowego Forum Orphan.
Z audytu wynika, że tylko 40% respondentów uważa, że sytuacja osób z chorobami rzadkimi poprawiła się w ciągu roku. Co więcej, 85% organizacji pacjenckich podkreśliło potrzeby w zakresie poprawy dostępu do technologii lekowych, a 83% widzi konieczność poprawy dostępu do diagnostyki.
Z podanych odpowiedzi wynika, że środowisko pacjentów z chorobami rzadkimi w Polsce liczy na dalszą poprawę sytuacji, zwłaszcza w zakresie zmian w modelu opieki nad pacjentami. Dotyczy to szczególnie utworzenia ośrodków referencyjnych, interdyscyplinarnej opieki różnych specjalistów oraz wprowadzenia stałej obecności psychologów, rehabilitantów i fizjoterapeutów.
Informacje nt. tegorocznych obchodów Światowego Dnia Chorób Rzadkich dostępne są na stronie: https://dzienchorobrzadkich.org/. Informacje o chorobach rzadkich znajdują się tutaj: http://rzadkiechoroby.org/.
Źródło: Newseria
Oprac. JR/Centrum Komunikacji
Minister Zdrowia opublikował rozporządzenie w sprawie standardu leczenia bólu. Dokument określa organizację opieki zdrowotnej, która dotyczy rozpoznania, leczenia i monitorowania bólu u pacjentów leczonych ambulatoryjnie.
Pacjenci z bólem przewlekłym bardzo często nie kwalifikują się do leczenia szpitalnego i w związku z tym nie otrzymują właściwej pomocy. Teraz dostęp do leczenia ma być łatwiejszy. Dzięki rozporządzeniu koncentracja na leczeniu bólu nastąpi już na etapie ambulatoryjnym w przychodniach podstawowej opieki zdrowotnej. Świadczenia w poradni leczenia bólu będą udzielane w przypadku wyczerpania możliwości diagnostycznych i leczniczych pacjenta w podstawowej opiece zdrowotnej. Pacjenci będą kierowani do poradni, również w przypadku trudności w postawieniu diagnozy, a także niewielkiej skuteczności dotychczasowej terapii.
− To bardzo ważny dokument dla 8,5 mln. dorosłych osób cierpiących z powodu bólu przewlekłego, który wprowadza kompleksową, pełną ścieżkę postępowania z pacjentem z bólem w opiece ambulatoryjnej – powiedział Adam Niedzielski, minister zdrowia.
Zgodnie z rozporządzeniem, pierwszym elementem standardu postępowania jest ocena bólu u pacjenta. Lekarz przeprowadza wywiad z pacjentem, badanie przedmiotowe, badanie z użyciem skali natężenia bólu i badania pomocnicze. Wywiad lekarski powinien skupiać się na poszukiwaniu przyczyn, ocenie natężenia bólu, charakterze i okolicznościach jego występowania, informacjach o dotychczasowym leczeniu czy też wpływie dolegliwości na jakość życia pacjenta.
Istotnym elementem standardu jest obowiązkowe dołączenie do historii choroby pacjenta karty oceny natężenia bólu. Stanie się ona obowiązkowym elementem dokumentacji medycznej i umożliwi monitorowanie dolegliwości bólowych.
Badania epidemiologiczne wskazują, że w Polsce z powodu bólu przewlekłego cierpi 27% dorosłych osób. W przypadku osób powyżej 65. r.ż. – aż 55%. Żyją oni na co dzień z bólem przewlekłym, o różnym nasileniu i etiologii. Co istotne, 20% z tych osób deklaruje, że nie byłyby w stanie tolerować silniejszego bólu.
Od dnia wejścia w życie rozporządzenia, placówki medyczne mają 6 miesięcy na dostosowanie swojej działalności do nowych wymagań.
Źródło: Rzecznik Praw Pacjenta
Starczowzroczność to naturalny proces, który dotyka wszystkich ludzi. W wieku 40–45 lat, niezależnie od wcześniej zdiagnozowanych wad, wzrok człowieka zaczyna się pogarszać. Problem koryguje się przez użycie okularów.
Pogorszenie widzenia to wynik starzenia się organizmu i wiotczenia mięśni, które regulują także akomodację oka, czyli zdolność dostosowywania widzenia rzeczy w różnej odległości. Soczewka traci sprężystość i twardnieje, doprowadza to do problemów z widzeniem z bliska. To naturalna konsekwencja starzenia się organizmu.
Pierwszy etap starzenia soczewki zachodzi skokowo, z biegiem czasu wada pogłębia się mniej gwałtownie. Co dwa, trzy lata następuje utrata ostrości widzenia o ćwierć czy pół dioptrii. Osobom powyżej 40. r.ż. zaleca się coroczne badanie wzroku i korekcję za pomocą okularów.
Symptomami starczowzroczności mogą być: problem z wysłaniem wiadomości sms czy przeczytanie drobnego tekstu. Co więcej, czytanie przez dłuższy czas sprawia trudność, dlatego też osoba oddala od siebie książkę, żeby lepiej dostrzec tekst. Może się również pojawić brak ostrości widzenia i ból oczu.
Prawdopodobieństwo rozwoju starczowzroczności zwiększa: długotrwała praca przy komputerze, dalekowzroczność lub niektóre choroby (cukrzyca, stwardnienie rozsiane, choroby sercowo-naczyniowe), leki np.: antyhistaminowe, antydepresanty, moczopędne, zażywanie narkotyków czy palenie papierosów.
Udział osób zmagających się ze starczowzrocznością w populacji rośnie w związku ze starzeniem się społeczeństwa. W 2030 r. takich osób może być 2,1 mld.
Źródło: Serwis Zdrowie PAP
Osoby z niepełnosprawnością mogą wziąć udział w drugiej edycji programu „Inspiratorium kariery”. Celem projektu jest wsparcie w znalezieniu zatrudnienia dla niepełnosprawnych absolwentów szkół wyższych lub studentów realizujących ostatni bądź przedostatni semestr nauki w szkole wyższej.
Działanie realizuje Fundacja Aktywności Zawodowej z Gdańska w ramach pilotażowego programu „Absolwent” finansowanego ze środków PFRON.
Osoby biorące udział w projekcie mogą liczyć na:
Bezpłatne zajęcia przygotowujące do roli matki i ojca oraz warsztaty nt. rodzicielstwa prowadzi Fundacja „Potrafię Pomóc”. Zajęcia skierowane są do osób z niepełnosprawnościami oraz chorobami przewlekłymi z Wrocławia.
Wrocławska Szkoła Rodzenia dla kobiet i mężczyzn z niepełnosprawnościami oraz chorobami przewlekłymi oferuje program przygotowujący do porodu, połogu i opieki nad niemowlęciem dla osób oraz par, które oczekują dziecka. Organizowane są również warsztaty dla tych, którzy dopiero zastanawiają się, czy sprawdzą się w roli matki lub ojca.
Zajęcia we Wrocławskiej Szkole Rodzenia wyróżniają się indywidualnym podejściem do uczestnika, uwzględniającym jego możliwości fizyczne i percepcję umysłową. Liczba godzin i terminy realizacji ustalane są bezpośrednio z każdym zainteresowanym. Podczas zajęć mile widziana jest osoba towarzysząca ciężarnej. Przy rekrutacji orzeczenie o stopniu niepełnosprawności nie jest wymagane.
Program i wymiar godzin dostosowany jest indywidualnie do każdej uczestniczki i każdego uczestnika. Zajęcia zapewniają teoretyczną oraz praktyczną wiedzę z zakresu: położnictwa, ginekologii, seksuologii, neonatologii, pediatrii, pielęgnowania noworodka, psychologii, fizjoterapii okołoporodowej, a także fizjoterapii uroginekologicznej.
Zajęcia odbywają się w Centrum Diagnostyczno-Terapeutycznym Chorób Rzadkich im. B. Skrzyńskiego przy ul. Horbaczewskiego 24 we Wrocławiu. Możliwe są też spotkania online.
Osoby zainteresowane udziałem w zajęciach powinny kontaktować się, wysyłając wiadomość na adres e-mail: d.nosewicz@potrafiepomoc.org.pl lub dzwoniąc pod nr tel.: 601 899 111.
Więcej informacji na stronie: https://potrafiepomoc.org.pl/projekty/wroclawska-szkola-rodzenia-dla-kobiet-z-niepelnosprawnoscia-lub-choroba-przewlekla-2023/.
Program jest finansowany przez gminę Wrocław.
Trwa nabór do konkursu „Kraków bez barier”. Zgłoszenia można przesłać do 31 marca br. W konkursie nagradzane są działania prowadzone na rzecz osób z niepełnosprawnością.
Nagrody mogą zdobyć osoby, firmy, organizacje i zespoły badawcze, które swoimi innowacyjnymi działaniami promują Kraków i sprawiają, że życie osób z niepełnosprawnościami w tym mieście staje się bardziej komfortowe i lepsze.
W tegorocznej edycji zostaną dodatkowo wyróżnione także osoby zgłaszające, których nominacje otrzymają nagrody główne w konkursie.
W zeszłym roku wśród laureatów znalazło się m.in. Muzeum Fotografii w Krakowie w kategorii „Obiekty i przestrzenie zabytkowe”, a wyróżnienie otrzymał Pałac Krzysztofory z wystawą stałą „Kraków od początku, bez końca”. Wyróżniono również Muzeum Lotnictwa Polskiego za ofertę dla osób z niepełnosprawnościami.
Zgłoszenia przyjmowane będą w następujących kategoriach:
Urząd Miasta Stołecznego Warszawy prowadzi kampanię informacyjno-promocyjną nt. dostępności architektonicznej. Wprowadzone standardy dostępności architektonicznej w stolicy zawierają wymagania projektowania oraz modernizacji przestrzeni publicznych i budynków użyteczności publicznej. Przestrzeganie tych zapisów jest obowiązkowe.
W Warszawie działa zespół ds. dostępności, a w dzielnicach powołani są koordynatorzy dostępności. Ponadto przeprowadzono cykl szkoleń dotyczących tej tematyki. Wprowadzono również jakiś czas temu standardy dostępności architektonicznej.
− Dość jasnym jest oczekiwanie, aby Warszawa była miastem bez barier, zaplanowanym uniwersalnie. Po prostu − aby była dostępna dla wszystkich mieszkańców, w tym osób z niepełnosprawnościami, seniorów, opiekunów z małymi dziećmi czy kobiet w ciąży. Realizacja tego – wydawałoby się prostego – celu to jednak mozolna praca, która powinna być prowadzona wg spójnych kryteriów i parametrów. Właśnie dlatego wprowadziliśmy standardy dostępności – powiedziała Donata Kończyk, pełnomocnik prezydenta m.st. Warszawy ds. dostępności.
Po pięciu latach obowiązywania standardów zdecydowano o wprowadzeniu zmian niektórych przepisów prawnych, aby wzmocnić ich stosowanie. Dotyczą one m.in. sporządzenia opisu dostępności projektowanego obiektu miejskiego oraz obowiązku uzgadniania nowych projektów miejskich z pełnomocnikiem prezydenta m.st. Warszawy ds. dostępności.
Dla każdego z zaleceń wynikających ze standardów opracowano karty informacyjne, które w sposób graficzny i tekstowy pokazują najważniejsze wymagania i wytyczne, jakie powinny zostać spełnione, aby inwestycja była dostępna dla wszystkich.
W ramach kampanii informacyjno-promocyjnej „Warszawa ma standardy” opublikowano m.in. w mediach animowane filmy promujące dostępność architektoniczną, a w prasie branżowej – informacje merytoryczne.
Więcej nt. standardów dostępności Warszawy znajduje się na stronie: https://wsparcie.um.warszawa.pl/dostepnosc-architektoniczna.
Źródło: Urząd m.st. Warszawy
Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie zaprasza osoby niewidome i słabowidzące na oprowadzanie z audiodeskrypcją zatytułowane „Czas świętowania”. Spotkanie odbędzie się w piątek, 10 marca br. o godz. 17.00.
Wystawa „Czas świętowania” w Muzeum Etnograficznym w Warszawie obejmuje szeroki zakres tematów, m.in. polskie i europejskie zwyczaje cyklu obrzędowego, jarmarczne zabawki czy artefakty związane z kulturami polskich mniejszości narodowych. Wystawa kojarzona jest również przez zwiedzających z bardzo bogatą kolekcją strojów ludowych. Właśnie o niej pracownicy muzeum opowiedzą dokładniej podczas oprowadzania. Na spotkaniu edukatorzy podejmą tematy symboliki wybranych strojów ludowych, materiałów, technik wykonania i wzornictwa, a także znaczenia tradycyjnych kostiumów w kulturze – dawniej i dziś.
Zasady uczestnictwa: wstęp w cenie biletu (osobom z niepełnosprawnościami i asystentom osób z niepełnosprawnościami przysługują bilety bezpłatne), zapisy pod adresem e-mail: dostepnosc@ethnomuseum.pl lub telefonicznie pod nr tel.: 22 827 76 41 wew. 247.
Osoby, które potrzebują asysty w dotarciu na miejsce, proszone są o podanie takiej informacji przy zapisach.
Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie znajduje się przy ul. Kredytowej 1. W pobliżu są przystanki autobusowe: Zachęta 02, Królewska 08 oraz stacja metra Świętokrzyska.
Dodatkowe informacje o dostępności muzeum znajdują się na stronie: https://ethnomuseum.pl/muzeum-bez-barier/.
W Kinie Pałacowym w CK Zamek w Poznaniu w każdy wtorek i czwartek odbywają się pokazy bez barier. We wtorki o godz. 11.00 można przybyć na seanse z audiodeskrypcją i napisami w języku polskim. Z kolei w czwartki o godz. 18.00 – obejrzeć filmy z audiodeskrypcją, napisami w języku polskim i tłumaczeniem na Polski Język Migowy.
Filmy są transmitowane w sali nr 2 Kina Pałacowego, które znajduje się w Centrum Kultury ZAMEK, przy ul. św. Marcina w Poznaniu. Koszt biletów to 5 zł. Można je kupić na stronie: kinopalacowe.pl lub w kasie CK ZAMEK. Aktualny repertuar znajduje się tutaj: https://kinopalacowe.pl/podstrony/8487-kino-bez-barier/.
W marcu będzie można obejrzeć m.in. film Jerzego Skolimowskiego nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny, czyli „IO” Czas trwania pokazu: 86 min.
Jak można przeczytać w opisie produkcji: „Świat oglądany z perspektywy zwierzęcia. IO to szary osiołek o melancholijnych oczach, który spotyka na swojej drodze ludzi dobrych i złych, doświadcza radości i bólu. Jego losem rządzi przypadek, który w sekundę zmienia szczęście w rozpacz, a smutek w nieoczekiwaną błogość”.
Rezerwacje biletów przyjmuje kasa CK ZAMEK pod nr tel.: +48 61 64 65 260. Kasa jest czynna codziennie w godz. 10.00–21.00.
Osoba niewidoma pilnie kupi dyktafon na kasety szpulowe. Kontakt poprzez redakcję tel. 22 635 19 10.
Wersja offline wygenerowana automatycznie.
Copyright © 2022 Biuletyn Informacyjny PZN. Wszelkie prawa zastrzeżone.